Dyrektor Muzeum „Dom Gerharta Hauptmanna” w Jeleniej Górze Janusz Skowroński z Lubania i nasz redakcyjny kolega, który jest autorem licznych publikacji dotyczących wojennych dziejów naszego subregionu. Dzisiaj przybliża sylwetki więźniów i nowe ustalenia w sprawie obozu pracy w Miłoszowie (Arbeitslager  Hartmannsdorf), będącego filią obozu koncentracyjnego Gross Rosen.

Podczas wykładu, który został zarejestrowany przez redakcję miesięcznika Odkrywca, Janusz Skowroński zaprezentował zdjęcia i relacje zebrane podczas wielu rozmów z więźniami obozu w Miłoszowie, którzy stanowili główną siłę roboczą wykorzystywaną przez III Rzeszę w przygotowaniu i prowadzeniu produkcji rakietowego napędu w rejonie Leśnej i Miłoszowa. Janusz Skowroński wytypował też miejsca możliwych badań terenowych związanych z lokalizacją m.in. tuneli ucieczkowych i nieznanej infrastruktury obozu.

Krótka historia AL Hartmannsdorf

W czasie II wojny światowej na terenie Powiatu Lubańskiego, w Miłoszowie (przed wojną: niemiecki Hartmannsdorf), w gminie Marklissa (dziś: Leśna), mieścił się od kwietnia 1944 r. do lutego 1945 r. obóz AL Hartmannsdorf – filia obozu koncentracyjnego KL Gross-Rosen. W obozie przebywali głównie więźniowie z Polski, ale także obywatele ZSRR, Niemcy, Czesi i Francuzi. Więźniowie pracowali m.in. przy budowie kompleksu sztolni, drążonych w skalistym wzgórzu w miejscowości Marklissa (dziś Leśna), oddalonej ok. 5 km od obozu. Prace te nigdy nie zostały ukończone. Więźniowie pracowali również w pobliskich zakładach, dostosowanych na potrzeby przemysłu zbrojeniowego III Rzeszy, W połowie lutego 1945 r., z związku ze zbliżającym się frontem, nastąpiła ewakuacja obozu. Z ponad 1000 więźniów, którzy wyszli z Hartmannsdorf w marszu śmierci do obozu koncentracyjnego KL Buchenwald w dniu 12.03.1945 r. dotarło zaledwie 399.