Wystąpienie Jarosława Gowina Ministra Sprawiedliwości na otwarciu Dolnośląskiego Forum Politycznego i Gospodarczego Krzyżowej dnia 15 listopada 2012.

Jarosław Gowin jest synem Ludwika i Aliny Gowinów. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle, a następnie studia z zakresu historii filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był stypendystą Cambridge. Uzyskał stopień naukowy doktora. Jest autorem książek, w tym opracowania na temat Kościoła katolickiego w Polsce po transformacji ustrojowej pt. Kościół w czasach wolności 1989–1999, analizy sporów ks. Józefa Tischnera o Kościół pt. Religia i ludzkie biedy. Razem z Manfredem Spiekerem napisał Zaangażowanie czy defensywa – Katolicy w życiu Polski i Niemiec. Razem z Dorotą Zańko współtworzył wywiady-rzeki z arcybiskupem Józefem Życińskim (Niewidzialne światło) oraz z ks. Józefem Tischnerem, (Przekonać Pana Boga). Napisał kilkaset artykułów filozoficznych, politologicznych, recenzji i wspomnień. W latach 90. zajmował się problemami Kościoła katolickiego w Polsce oraz pontyfikatem Jana Pawła II. Był redaktorem naczelnym katolickiego miesięcznika „Znak” w latach 1994–2005.

Należy do pomysłodawców „Dni Tischnerowskich” i Uniwersytetu Latającego ZNAK-u. Zorganizował mający służyć studentom fundusz stypendialny „Józek Szkolny”, współpracuje z Fundacją św. Mikołaja, działającą na rzecz tworzenia hospicjów i domów samotnych matek oraz ze stowarzyszeniem „U Siemachy” w ramach programu przeciwdziałania przestępczości wśród młodzieży. Organizuje w Krakowie archiwum życia i myśli Jana Pawła II. Był współtwórcą i od 2003 do 2011 rektorem Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera. Jest członkiem Rady Patronackiej Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci imienia księdza Józefa Tischnera.

W 2005 został wybrany do Senatu z ramienia Platformy Obywatelskiej w okręgu krakowskim. Po rezygnacji Jana Rokity ze startu w wyborach parlamentarnych w 2007 został umieszczony na pierwszym miejscu listy PO do Sejmu. Uzyskał mandat poselski, otrzymując 160 465 głosów. Wkrótce po wyborach wszedł w skład zarządu krajowego Platformy Obywatelskiej. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 62 570 głosów.

18 listopada 2011 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na urząd ministra sprawiedliwości w drugim rządzie Donalda Tuska.