Nowy szpital otwarto uroczyście 4 kwietnia 1987 roku w dniu Pracownika Służby Zdrowia. Koszt budowy wyniósł 1 miliard 27 milionów złotych, a środki pochodziły z Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia.

W zaplanowanym terminie oddano do użytku jedynie stację trafo. Rok później zakończono budowę bloku C- skrzydło przychodni, prosektorium, tlenownię, agregatornię, kotłownię, magazyn materiałów aptecznych, portiernię, centralę telefoniczną w bloku B, a ponadto wewnętrzną sieć dróg asfaltowych i chodników. Nadal pomimo przekroczenia okresu zaproponowanego przez samego wykonawcę nie oddano do użytku najważniejszej części- serca każdego szpitala, czyli bloku operacyjnego, oddziałów szpitalnych i pralni. Dodatkowo nie uruchomiono zbiornika z rezerwą wody.

W uroczystym przekazaniu obiektu uczestniczyły władze wojewódzkie i miejskie oraz  przedstawiciele zakładów pracy, a także sami pracownicy  szpitala. Pomimo otwarcia prace trwały nadal. Dopiero 17 lipca 1987 roku po sporządzeniu protokołu przekazania- przejęcia zakończono budowę. Po stronie przekazującej był Wojewódzki  Dział Inwestycyjny w Jeleniej Górze wespół z Bolesławieckim Przedsiębiorstwem Budowlanym w roli generalnego wykonawcy.

Lucjan Kopeć dyrektor Zespołu Opieki Zdrowotnej w Lubaniu po 127 miesiącach przeciągającej się w kolejnych terminach budowy stanął w roli odbierającego. Nikt inny nie znał tak dobrze nowego obiektu jak on sam. Od koloru farby, płytek na ścianie do zmian w architekturze budynku. Przypuszczać należy, że gdyby nie jego determinacja i osobiste zaangażowanie do wybudowania nowego obiektu nigdy by nie doszło.

Lucjan Kopeć przez kilka lat czynił starania o umieszczenie obiektu w planach inwestycyjnych, następnie pilnował, aby budowa ruszyła. Przez blisko 12 lat od rozpoczęcia prac budowlanych wykłócał się o materiały, terminy i dostosowanie inwestycji do zmieniających się wymogów. Obrał sobie za cel zmianę wizerunku szpitala poprzez wygodę, komfort i jakość zarówno dla pacjenta jak i personelu. Poświęcił na to 18 lat swojego życia- od walki o ujęcie budowy w planach inwestycyjnych do oddania obiektu do użytku. Niejeden dyrektor odpuściłby i w znanym geście rezygnacji  czyniłby tyle ile od niego wymagano, ale nie Kopeć.

Zakończenie budowy nastąpiło w czasie kiedy Lucjan Kopeć z powodów zdrowotnych przeszedł na emeryturę. Kiedy w kwietniu 1987 roku uroczyście przekazywano obiekt na karcie swojej historii wpisał- zawał serca. Uczynił co zamierzał i po sygnale ostrzegawczym nakazującym odpoczynek przeszedł na emeryturę. Nie odpoczął- nie zdążył, bo zmogła go choroba nowotworowa. Zmarł 9 stycznia 1988 roku w nowym, „własnym”  szpitalu.

Ewa Gutek

link do cz. IV